Ze is introvert. Een eerder mensgericht dan taakgericht. Ingrid, begin dertig. En ze is altijd vriendelijk, zorgzaam, bezig anderen te helpen hun doelen te bereiken. En daar is ze ook goed in. Zoals met alle cliënten probeer ik met haar te komen tot een persoonlijk zoekprofiel: Een kort lijstje waarin staat onder welke omstandigheden je het best tot je recht komt, je competenties, datgene wat je goed kunt en je doelen, waarvoor je het allemaal doet. Dat gaat goed, want Ingrid doet secuur al haar ‘huiswerk’ en binnen de kortste keren is er een profiel. Alleen missen in dat profiel de doelen. Ingrid is zo gericht support van wat anderen van belang vinden dat ze niet weet wat ze zelf zou willen bereiken.
Ik vraag haar drie zaterdagkranten te kopen en uit die kranten díe artikelen te knippen die haar intellectueel of emotioneel zodanig prikkelen dat ze die met belangstelling uitleest. Vooral het stapeltje ‘emotionele’ artikelen is voor haar van belang. Immers, als je boos of blij bent betekent dat dat je rond het betreffende thema ambities hebt. En met ambitie bedoel ik hier het verlangen iets aan het betreffende thema te doen, te verbeteren of toe te voegen. Emotie wijst je de weg. Doelen formuleer je doorgaans vanuit je gevoel. Daarna heb je je verstand nodig om niet in zeven sloten tegelijk te lopen.
Ingrid komt met krantenartikelen die gaan over geloof en zingeving, welzijnsbevordering, vereenzaming en isolement. Toch wel bijzonder, als je bedenkt dat ze nu projectleider is. Maar goed, mensen komen natuurlijk niet voor niks bij een loopbaanadviseur. Toch zitten deze thema’s nog vooral in het gebied van het intellect. Ze zijn ‘belangrijk’! Emotie zie ik rond het thema harmonie: ‘’..als mensen het contact met zichzelf of hun geluk kwijt zijn en ik kan iets doen, bij voorkeur iets creatiefs of actiefs, om dat weer op gang te brengen”.
We hebben daar nog geen passende functie bij. Die gaan we de komende tijd zoeken, de tweede fase van loopbaanplanning. Maar dat het gaat richting buurt- of opbouwwerk lijkt wel voor de hand te liggen. Dat zal dan nog wel de nodige (netwerk) inspanningen vergen want juist dit deel van de economie heeft de laatste jaren erg geleden onder het almaar verdergaande doelmatigheidsdenken. En het kan ook zomaar zijn dat ze eerst nog iets anders gaat doen in de welzijnshoek. Als het kan is het natuurlijk prettig je in te zetten voor doelen waarin je zelf warm voor loopt. Maar voor introverte ‘dienstbare’ mensen is het ook al heel wat als je anderen kunt helpen met hún doelen. Als ze dan maar af en toe ‘dankjewel’ tegen je zeggen.
